بر اساس گزارش آژانس محیط زیست اروپا، به صورت متوسط چهارمین عامل مهم و تاثیر گزار بر روی محیط زیست، استفاده از لباس و پوشاک است.
در اتحادیه اروپا، برای مصرف پوشاک هر فرد به صورت متوسط به 9 متر مکعب آب، 400 مترمربع زمین، 391 کیلوگرم مواد خام مورد نیاز است. این نشان میدهد که فقط مصرف پوشاک هر نفر در اروپا، به صورت سالیانه 270 کیلوگرم کربن در محیط زیست به جای میگذارد.
طبق تحلیل های اخیر انجام شده در بریتانیا، شلوارهای جین برای محیط زیست بسیار مضر است. میزان گاز گلخانه ای دی اکسید کربنی که در هنگام تولید یک شلوار جین آزاد می شود برابر با ۲۳۷۲ ساعت پرواز یک هواپیما است.
سازمان خصوصی آکسفام در ایتالیا (Oxfam)کمپینی به منظور استفاده از شلوار جین دست دوم ایجاد کرد که از مردم می خواهد که در ماه سپتامبر به منظور مبارزه با بحران های اقلیمی و جمع آوری بودجه برای کمک به جوامع فقیر جهان، اقدام به خرید و استفاده از لباس دست دوم کنند.
هر زن در بریتانیا به طور متوسط 7 شلوار جین دارد، این رقم برای مردان در حدود 6 عدد است. اگر هر فرد در بریتانیا بخواهد شلوار لی نو خریداری کند، میزان گاز گلخانه ای که در طبیعت آزاد میکند برابر با انتشار شده از یک نیروگاه ذغال سنگ در طی 18 ماه است.
به همین دلیل سیاستمداران و دولت اتحادیه اروپا قوانینی را وضع کردند که فروشندگان حوزه پوشاک و مد را ملزم به رعایت استانداردهای زیست محیطی کند.
صنعت بازیافت و استفاده مجدد از منسوجات نشان می دهد که استفاده از لباس های دست دوم، 70 برابر اثرات زیست محیطی کمتری دارند و خواستار ابتکاراتی برای تسریع سرمایه گذاری در تاسیسات بازیافت منسوجات جهانی شدند.
ارزیابی چرخه عمر جدید (LCA) که توسط صنعت بازیافت و استفاده مجدد از منسوجات اروپا سفارش داده شده است، برای این منظور آغاز شده است.
مطالعاتی که پیرامون ارزیابی چرخه عمر منسوجات توسط صنعت بازیافت اروپا انجام شد، نشان میدهد که در صورت استفاده مجدد از پارچه‌ای با کیفیت بالا یا متوسط، دی اکسید کربن به طور متوسط به میزان 3 کیلوگرم ذخیره میشود.
همچنین بیان کرد که میزان مصرف آب مورد استفاده برای تولید لباس های بازیافتی نسبت به لباس نو، تنها 0.01 درصد است.
به صورت میانگین هر فرد در اروپا میتواند به صورت سالیانه میتواند بیشتر از 15 کیلوگرم زباله منسوجات نساجی تولید میکند که 85 درصد آن، لباس های دور ریخته شده است.
هم اکنون میزان جمع آوری و بازیافت ضایعات نساجی به صورت متوسط 30 الی 35 درصد است.
کنفدراسیون صنایع بازیافت اروپا (EuRIC) یک بیانیه مطبوعاتی منتشر کرد که در آن بیان شده بود «متأسفانه، حدود 62 درصد از لباس‌ها و منسوجات مستعمل به زباله‌های خانگی ختم میشود، به این معنی که منسوجات ارزشمند احتمالا سوزانده میشوند یا دور انداخته میشوند»
نوآروی در بازیافت الیاف به الیاف مغناطیسی یکی از پیشرفته ترین روش های بازیافت منسوجات نساجی است. با این روش امکان باقی ماندن الیاف در چرخه تولید و مصرف وجود دارد.
به منظور ارزیابی کیفیت کالاهای ضایعاتی و رتبه بندی آن، محققان دانشگاه واترلو و کالج سنکا در کانادا موفق به توسعه روشی شدند که محصولات را ازA تا F طبقه بندی میکند.
در این روش مشخص می شود که این منسوجات باید مجددا فروخته، بازیافت و یا دور ریخته شوند. در این مسیر محققان دریافتند که بیش از نیمی از منسوجات ضایعاتی در کانادا می تواند مورد استفاده مجدد قرار گرفته و تقریبا یک چهارم آن ها نیز قابل بازیافت است.
این اولین مطالعه در نوع خود است که کمیت و کیفیت منسوجات ضایعاتی در کانادا را مشخص می کند. تا پیش از این کانادا فرایند استانداردی برای دسته بندی منسوجات در اختیار نداشت.
با توجه به اینکه عوم مردم تمایلی به استفاده از لباس دست دوم ندارند، میتوان با استفاده از روش بازیافت، محصولاتی مانند پلی استر را به چرخه تولید بازگرداند.
محققان دانشگاه واترلو با به رسمیت شناختن اکسسوری، کفش و اسباب بازی های نرم علاوه بر پوشاک و منسوجات خانگی محدوده گسترده تری را برای تعریف منسوجات ضایعاتی در نظر گرفته اند.
همچنین آنها از گروهی از دانشجویان و استادان دانشگاه واترلو و کالج سنکا که در صنعت مد فعالیت داشتند، برای دسته بندی مواد اولیه کمک گرفتند تا ارزیابی صورت گرفته از شرایط کالاها و رتبه بندی آن ها به طور یکنواخت انجام شود. برای مثال یک جفت شلوار جین پاره و دارای لکه ممکن است رتبه D را دریافت کند و پیش از اهدا یا فروش دوباره برای روفو فرستاده شود.
اولاف وبر، سرپرست تحقیقات و استاد دانشکده محیط زیست و توسعه در دانشگاه واترلو گفت “مصرف کالاهای مد روز به طرز وحشتناکی بالاست. مصرف کنندگان لباس های جدید خریداری می کنند و پس از استفاده در حالی که لباس هنوز نو است آن را دور می ریزند. این کار باعث پر شدن زمین های دفن زباله از لباس هایی می شود که کمتر از یک درصد آن ها بازیافت می شوند. روش جدید گام مهمی برای مهار کردن افزایش بی رویه ضایعات است.”
روی هم رفته روش ارزیابی جدید، داده های بیشتری برای مدیریت ضایعات و جلوگیری از تولید آن ها در اختیار ما می گذارد. در این مطالعه آمده است که کالاهایی که رتبه A تا D دریافت می کنند، قابل فروش یا استفاده مجدد هستند. همچنین بر روی این موضوع که در کانادا فرصت های زیادی برای دور کردن منسوجات ضایعاتی از زمین های دفن زباله وجود دارد، بسیار تاکید شده است. این کار مزایای زیادی با خود به همراه دارد.
وبر می گوید: کاهش ضایعات گام مهمی در مقابله با معضل تغییرات اقلیمی است. انجام اقدامات مناسب در قبال منسوجات ضایعاتی به حفظ منابع و کاهش چشمگیر انتشار گازهای گلخانه ای کمک می کند. این صرفه جویی معادل انرژی مورد نیاز جهت راندن 310000 خودرو یا انرژی مورد نیاز جهت گرم کردن 218000 خانه در کانادا و یا پر کردن 35000 استخر المپیک است.
