سفید گری منسوجات به مدت طولانی انجام شده است. فرآیند سفید گری منسوجات یک فرایند شیمیایی است که برای حذف رنگزای طبیعی از بستر استفاده می‌شود. منبع رنگزاهای طبیعی ترکیبات آلی با پیوندهای دوگانه مزدوج است، با انجام سفید گری شیمیایی، تغییر رنگ با شکستن کروموفور رخ میدهد و به احتمال زیاد یک یا چند پیوند دوگانه را در این سیستم مزدوج از بین می برد. بعد از فرایند سفید گری، مواد سفیدتر به نظر می رسد. با وجود این فرآیندها، سفیدی بدون عوامل روشن کننده نوری غیرممکن بود. با این حال، درجه سفیدی نه تنها معیار اصلی برای ارزیابی رنگ در سفیدگری است، بلکه بر قابلیت جذب نیز موثر است.

اهداف فرآیند سفیدگری

• جذب بالا و یکنواخت پارچه برای آب، مواد رنگزا و مواد تکمیل کننده، با حذف ناخالصی های آبگریز از الیاف طبیعی به دست می آید.
• درجه سفیدی به اندازه کافی بالا و یکنواخت که در شرایط انبار پایدار است. پارچه نباید با درجه پلیمریزاسیون بالا آسیب ببیند.
• از دو روش سفید کردن، سفید گری اکسایشی و احیائی استفاده میشود، فرآیند دوم برای پشم بیشتر بکار میرود ، در حالی که فرآیند اول بیشتر برای پنبه استفاده می شود.

نکات فرآیند سفیدگری

سرعت اکسیداسیون ناخالصی ها و مواد رنگی روی سطح و در لومن الیاف باید بسیار سریعتر از سرعت اکسیداسیون سلولز باشد. پارامترهای فرآیند سفیدگری باید به گونه ای انتخاب شوند که اختلاف بین این دو سرعت افزایش یابد و از کمترین سرعت اکسیداسیون سلولز اطمینان حاصل شود، این پارامترها عبارتند از pH، غلظت مایع سفید کننده، نسبت مایع، دما و مواد افزودنی مانند سورفکتانت ها، فعال کننده ها و کاتالیزورها.

اکسیداسیون سلولز، در صورتی که قابل اجتناب نباشد، باید به گونه ای پیش برود که کمترین بازده تولید گروه های عاملی را بااکسیژن مصرفی ایجاد کند. بنابراین، اکسیداسیون باید به انتهای زنجیره هدایت و محدود شود. در این حالت، زنجیره سلولزی اصلی مورد حمله قرار نمی‌گیرد.

پیش نیاز دیگر مصرف بالای اکسیژن است، یعنی تعداد زیاد اتم های اکسیژن در هر بریدگی زنجیره. این امر درجه پایینی از تخریب را ایجاد و آسیب به الیاف را به حداقل می رساند. محتوای کم آلدهید و به‌ویژه گروه‌های آلدئیدی «فعال» روی الیاف سفید شده وجود اهمیت ویژه دارد، این امر انحلال زنجیره را در شستشوی قلیایی و پس از مرسریزاسیون به حداقل می‌رساند. این امر موجب زرد شدگی اندک در هنگام شستشو و کاهش زردی پارچه در هنگام نگهداری می شود.

یکی دیگر از شرایط مهم، محتوای کم گروه کربوکسیل است که باعث افزایش پایداری سلولز در انبارداری می شود، بنابراین از واکنش هیدرولیز خودکار و تشکیل گروه های آلدئیدی فعال جدید و در نتیجه زرد شدن و ضعیف شدن الیاف جلوگیری می کند. مواد استفاده در این فرایند خورنده نباشد و آلودگی پساب کارخانه را افزایش ندهد.