در سال 2021 سهم صادرات نساجی از صادرات نساجي جهان: صفر ممیز دو صدم درصد ( 020. %)
جمعیت در سال 2012: 32.77 میلیون نفر
جمعیت در سال 2021: 87.92میلیون نفر
مساحت: 1،648،195 کیلومتر مربع
با توجه به جدول بالا برای ایران تفاضل صادرات نساجی از واردات نساجی در طول دوره سه ساله 2019 تا 2021 همیشه منفی بوده است. در این مدت زمان، میزان ارز ورودی به کشور از طریق صنایع نساجی، از 2- میلیارد دلار حدودا به اندازه 40 درصد زیاد شده و به مقدار 1.2- میلیارد دلار رسیده است. سرانه تولید ناخالص داخلی بر اساس قدرت خرید نیز در طول دوره سه ساله به اندازه 28.21 درصد ارتقا یافته صادرات نساجی نسبت به واردات نساجی در ایران بهبود داشته است.
امار صادرات نساجی در مقابل دیگر صنایع ایران (برحسب میلیارد دلار)
با توجه به جدول بالا صادارات نساجی کشور معمولا کمی از صادارات ماشین الات بیشتر است. از سال 2019 صادارات نساجی کشور بنگلادش بیش از صادرات فراورده های معدنی ایران بوده است. همچنین صادرات نساجی کشور بنگلادش از مجموع صادرات پلاستیک و لاستیک، فراورده های شیمیایی، فلزات گرانبها، محصولات گیاهی و حیوانی ایران بیشتر است. مهمترین بخش های وارداتی رسمی ایران به ترتیب در حوزه های الیاف، نخ و پارچه می باشد. بیش از 65 درصد از الیاف تولیدی پنبه مربوط به سه کشور چین، هند و امریکا می شود. سه کشور همسایه ایران پاکستان، ترکیه و ازبکستان نیز 12 درصد از الیاف پنبه جهانی را تامین کرده اند. در حالی که ایران کمتر از 5/0 درصد تولید پنبه جهانی را دارد.
کشورهای اروپای شرقی نظیر لهستان، اوکراین و … تمرکز خود را در عوض تولید نخ و پارچه بر روی استفاده از پارچه و ایجاد مد و لباس های جدید قرار داده اند و قصد دارند که با استفاده از پارچه های چینی که به سفارش آنها تولید می شوند، برندهایی در جهت پاسخگویی به نیاز روز بازار اروپا خلق نمایند که مشخصا ارزش افزوده آن نیز بسیار زیاد و قابل توجه است. همانگونه که مشخص است در این کشورها نیروی کار نسبت به سایر کشورهای اروپای غربی ارزان تر بوده و از سوی دیگر نزدیکی به بازار مصرف کننده های اروپای غربی سبب می شود که بتوانند سریع تر البسه و منسوجات خود را حتی در محموله های بسیار کوچک و سفارشی روانه بازار نمایند که این مسئله نقطه قوت آنها در قیاس با تولیدکنندگان چینی است در اینجا می توان گفت ایران نیز می تواند از این فرصت استفاده کند. کشورهای امریکای مرکزی نیز از این سیاست استفاده کردند و کالاهای خود را به کانادا و امریکا صادر کرده اند.
بر طبق آمار مجری طرح پنبه، معاونت امور زراعت، وزارت جهاد کشاورزی میزان تولید پنبه ایران در سال زراعی 1396-1397 برابر با 55838 تن بوده است که حاکی از سهم بسیار ناچیز ایران در مقیاس تولید جهانی طلای سفید می باشد. البته در جهان استفاده از پلی استر در صنعت نساجی نسبت به پنبه بیشتر انجام می گیرد. طبق پیش بینی ها تا 2025 افزایش الیاف تولیدی در حد 7/3 درصد در هر سال می باشد که از این مقدار افزایش 95 درصد سهم پلی استر خواهد بود. در پنج سال گذشته میزان رشد مصرف نخ های فیلامنتی پلی استر 9.7 درصد بوده است که رقم بالایی محسوب میگردد، نخ فیلامتنی در سال 2000 در کشورهای چین و هند رشد زیادی داشته است. الیاف استیپل پلی استر نیز طی پنج سال اخیر رشد بالایی داشته و برابر با 6.4 درصد است. که این افزایش ها در پلی استر از افزایش در صنعت نساجی بیشتر است. با توجه به بارندگی کم ایران و همچنین ایران در سال 1400 با مشکل تامین مواد اولیه مواجه شد که با توجه به افزایش قیمت کامودیتی ها و الیاف وارداتی مانند آکریلیک و کمبود شدید الیاف پنبه باعث افزایش قیمت منسوجات و پوشاک گردید و سود تولیدکنندگان نساجی پایین بیاید. (کمبود الیاف پنبه به دلیل تبدیل ازبکستان به از یک کشور صادر کننده الیاف پنبه به نخ پنبه است و موجب شد تامین الیاف پنبه برای واحد های ریسندگی نخ پنبه ای دشوار کند. ) پیش بینی می شود صنعت نساجی ایران وابستگی زیادی به پلی استر پیدا کند. امار پلی استر کشور نشان می دهد که تنها توسط پتروشیمی شهید تندگویان تولید میشود. اما روزانه بیش 500 تن پلی استر صنعت نساجی کشور نیاز دارد که بصورت واردات تامین می شود. با توجه به موارد ذکر شده می توان گفت تولید پلی استر می تواند برای ایران یک فرصت باشد.
