تولید جوراب با استفاده از صنعت حلقوی پودی به قرن ها قبل بر می گردد، به طوری که اولین ماشین های گردباف، تخت باف و فولی فشن به منظور تولید جوراب طراحی و ساخته شده اند.هرچند امروزه تولید جوراب تقریبا اختصاص به ماشین های گرد جوراب بافی دارد. اصطلاح جوراب برای پوشش پا استفاده می شود و عمده تولیدات جوراب دارای ساق به صورت کیسه ای، کف و روی پا می باشند.ماشین های جوراب بافی دارای یک مرکز کنترل اصلی هستند که به طور خودکار، زمان بندی، پایان عملیات مکانیکی و نیز تغییر طول حلقه جهت ایجاد قسمت های مختلف جوراب را کنترل می نماید. برای کامل شدن یک جوراب، پس از تولید، مراحل دوخت و تکمیل نیز اجام می گیرد.
ابعاد جوراب ها در قسمت کف و ساق متفاوت است. با استفاده از نخ های پنبه ای و پشمی و با تغییر تعداد رج های بافت می توان طول های متفاوتی در هر یک از قسمت های جوراب به دست آورد. همچنین با استفاده از نخ های استرچ و تکسچره شده می توان قابلیت الاستیسیته ی جوراب ها را تا 50% افزایش داد. استفاده از این نخ ها امکان استفاده از جوراب جهت اندازه های مختلف پا را به وجود می آورد.
تقسیم بندی ماشین های جوراب بافی
به جز تعداد معدودی از ماشین های دستی، کلیه ماشین های جوراب بافی از نوع سیلندر گردان هستند که دارای سرت بالا و حرکت ساده تری می باشند. ضمنا امکان تغذیه ی نخ از محل استقرار بسته ی نخ به سوزن ها نیز در آن ها وجود دارد.
سه نوع ماشین جوراب بافی گرد شامل یکرو سیلندر، دورو سیلندر و دوبله سیلندر وجود دارد.ماشین های نوع اول معمولا جهت تولید جوراب های زنانه بدون درز، جوراب شلواری معمولی و نوع خاصی از آن به کار برده می شوند. تولید جوراب های مردانه عمدتا به وسیله ی ماشین های دوبله سیلندر انجام می گیرد.
توسعه ی صنعت جوراب بافی بدون درز( گردباف)
قبل از ساخت و عرضه ماشین های جوراب بافی برقی به بازار و رواج آن در قرن نوزدهم، جوراب به صورت غیر کیسه ای توسط ماشین های گردباف بافته می شد. به گونه ای ک بعد از بافت، عمل برش و دوخت بر روی آن ها انجام می گرفت تا به صورت کیسه ای شکل مشابه ساق جوراب درآید. جوراب هایی که دارای پاشنه، کف و پنجه بودند، بر روی ماشین های دستی جوراب بافی با عملیات دستی بافته می شدند و در بعضی موارد، قسمت پاشنه کف و پنجه به ساق جوراب بافته شده متصل می گردید. توسعه ماشین های جوراب بافی گردباف از سال 1857 که امتیاز اختراع آن به نیوتن و و در سال 1860 Mcnary داده شد آغاز گردید. در این نوع ماشین در ادامه بافت ساق پا به وسیله ی خارج شدن سوزن های انتخاب شده از بافت، بافت پاشنه و پنجه قابل تولید بود. در دهه 1870 امتیاز تکمیل ماشین جوراب بافی دستی به شخصی به نامHenry Griswold تعلق گرفت. این ماشین معروف دارای سیلندری با قطری کوچک و مجهز به سوزن زبانه دار و نیز یک ابزار گردان بود، به طوری که سیلندر آن می توانست برای ایجاد بافت پاشنه و پنجه در جهت مخالف و موافق عقربه های ساعت حرکت داشته باشد. ضمنا امکان اتصال یک صفحه مجهز به سوزن های افقی نیز در آن وجود داشت، که تولید بافت ریب حاشیه ی بالای جوراب کشی (کش بالای جوراب) میسر می گردید.
آغاز پیشرفت ماشین های یکرو سیلندر با قطر کوچک و بزرگ ابتدا در آمریکا صورت گرفت، زیرا در مدت چندین سال در انگلستان و اکثر کشور های اروپایی، محصولات این نوع ماشین ها در مقایسه با تولیدات ماشین هایی که مجهز به سوزن فنری و یا سوزن دو سر زبانه دار بودند، از کیفیت پایین تری برخوردار بودند. عمده پیشترفت ها در زمینه ماشین آلات جوراب باف عبارت بود از :
برقی شدن ماشین، استفاده از سینکر های پلرچه، کنترل اتوماتیک مکانیسم تغییرات عملیات، تغییر طراحی ماشین از ابقزار گردان به سیلندر گردان و جایگزینی تدریجی سوزن های زبانه دار به جای سوزن های فنری و ساخت سوزن های ظریف.
نخستین ماشین جوراب بافی گرد برقی به وسیله ی شخصی به نام Shaw طراحی و ساخته شد. سپس Pickers در سال 1877، مکانسیم اتوماتیک ایجاد پاشنه و پنجه را به آن ماشین اضافه نمود. تا سال 1900 بیشتر عملیات مکانیکی به جز لبه برگردان بالای جوراب و سر پنجه ی بسته به طور اتوماتیک کنترل می گردید. استفاده از نخ هایی مانند ریون، ابریشم، پنبه و فاستونی در تولید جوراب های گرد، عیوبی مانند جا انداختن و چین و چروک را باعث گردید که سبب شد تا این جوراب ها در مقایسه با جوراب های درز دار در درجه ی دوم اهمیت قرار گرفته و نامرغوب محسوب گردند. بدین ترتیب انگیزه ی ساخت ماشین های جوراب بافی گرد کاهش یافت. تولید نخ نایلون و استفاده از آن در جوراب های درز دار که امکان فرم دادن آن با استفاده از تثبیت حرارتی را میسر می ساخت، عامل دیگری جهت رونق بیشتر این نوع از جوراب گردید. استفاده از ماشین های فولی فشن جهت تولید جوراب های نایلونی باعث شد تا ماشین هایی از این نوع با گیج ظریف تر، سرعت و راندمان بالاتر ساخته شوند. با تغییر مد در دهه 1950 و روی آوردن جوانان به پوشیدن جوراب های بدون درز و به دنبال آن استفاده از جوراب شلواری در سال 1966 ، استفاده از جوراب های بدون درز مجددا رواج یافت .
مطالب مرتبط:
سایت ایران یارن مفتخر است که یاری دهنده شما در امر خرید و فروش نخ و الیاف و سایر منسوجات باشد.
جهت کسب اطلاعات بیشتر و جدیدترین قیمت های نخ و الیاف با ما در ارتباط باشید.
